Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

taberna H

  • 1 taberna

    tăberna, ae, f. [root ta (tan); Gr. teinô, perf. tetaka; cf.: tabula, tenus], a hut, shed, booth, stall, shop constructed of boards.
    I.
    Hence, in gen., any slight structure used for a dwelling, a hut or cottage (very rare):

    tabernae appellatio declarat omne utile ad habitandum aedificium, non ex eo, quod tabulis cluditur,

    Dig. 50, 16, 183:

    pauperum tabernae,

    Hor. C. 1, 4, 13; so,

    obscurae,

    id. A. P. 229.—Of stalls in the circus: qui in circo totas tabernas tribulium causā compararunt, Cic. Mur. 35, 73.—
    II.
    In partic.
    A.
    Of a merchant, mechanic, taverner, etc., a booth, shop, workshop, stall, inn, tavern (class.):

    instructam ei medicinae exercendae causā tabernam dedit,

    Cic. Clu. 63, 178; cf.:

    instructam tabernam sic accipiemus, quae et rebus et hominibus ad negotiationem paratis constat,

    Dig. 50, 16, 185: taberna libraria, i. e. a bookseller ' s shop, Cic. Phil. 2, 9, 21;

    so simply taberna,

    Hor. S. 1, 4, 71; Mart. 1, 118, 10:

    vinaria,

    Varr. L. L. 8, § 55 Müll.; cf. Hor. Ep. 1, 14, 24:

    cretaria, unguentaria, Varr. l. l.: casearia,

    Dig. 8, 5, 8, § 5:

    argentaria,

    ib. 18, 1, 32; Liv. 26, 11, 7:

    purpuraria,

    Dig. 32, 1, 91:

    sutrina,

    Tac. A. 15, 34; cf.:

    ut Alfenus vafer omni Abjecto instrumento artis clausaque taberna Sutor erat,

    Hor. S. 1, 3, 131: Liparea, Vulcan ' s shop, Juv. 13, 45:

    deversoria,

    an inn, tavern, Plaut. Men. 2, 3, 81; id. Truc. 3, 2, 29; Varr. R. R. 1, 2, 23:

    cauponia,

    Dig. 33, 7, 13; cf.:

    cum in eandem tabernam devertissent,

    Cic. Inv. 2, 4, 14:

    occlusis tabernis,

    id. Cat. 4, 8, 17:

    concursare circum tabernas,

    id. ib.:

    occludere tabernas,

    id. Ac. 2, 47, 144:

    salax,

    Cat. 37, 1; cf. Prop. 4 (5), 8, 19:

    prope Cloacinae ad tabernas,

    Liv. 3, 48, 5:

    tabernam exercere,

    Dig. 33, 7, 15; Suet. Aug. 4:

    tabernam vel officinam conductam habuit,

    Dig. 5, 1, 19. —
    B.
    Tres Tabernae, the Three Taverns, a place on the Appian Way, near Ulubrae and Forum Appii, Cic. Att. 1, 13, 1; 2, 10; 2, 12, 2; 2, 13, 1; Vulg. Act. 28, 15. —
    C.
    A passage, archway in the circus, Cic. Mur. 35, 73. —
    D.
    Poet.:

    quae colis Durrachium Adriae tabernam,

    the market, Cat. 36, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > taberna

  • 2 taberna

        taberna ae, f    [2 TA-], a rude dwelling, hut, cabin: mors pulsat pauperum tabernas, H.: Migret in obscuras tabernas, H.— A place of business, booth, shop, stall, office: instructa medicinae exercendae causā: libraria, a book-stall: Nulla taberna meos habeat libellos, H.: Nec vicina subest vinum praebere taberna, bar, H.: tabernae argentariae, money-changers' shops, L.: sutrina, Ta.: Liparea, Vulcan's shop, Iu.: Adriae, market, Ct.— An inn, tavern: in tabernam devertere: occlusis tabernis: prope Cloacinae ad tabernas, L.: Tres Tabernae, a hamlet on the Appian Way near Ulubrae.—An archway in the circus.
    * * *
    I
    tavern, inn; booth, hut, cottage, hove, small shop (Nelson)
    II
    shop, stall; wooden hut or booth; inn, tavern

    Latin-English dictionary > taberna

  • 3 taberna

    taberna taberna, ae f лавка (торговая)

    Латинско-русский словарь > taberna

  • 4 taberna

    taberna, ae, f. (urspr. traberna v. trabs), die Bretterhütte, Bude, I) als Wohnung, pauperum tabernae, Hor. carm. 1, 4, 13; so auch Hor. de art. poët. 229; vgl. Ulp. dig. 50, 16, 183. – II) als Geschäftsort für Kaufleute, Wirte, Handwerker, der Laden, die Werkstätte, tab. libraria, Cic., u. ohne libraria, Hor., Buchladen, Bücherbude: cretaria, vinaria, Varro LL.: carbonaria, Serv.: unguentaria, Varro LL., Sen u.a.: fullonia, Inscr., oder fullonis, Hieron.: coriarii, Hieron.: medicorum tabernae, Hieron.: tonsoris, Hor.: cauponia, Schankbude, ICt.: sutrina, Tac.: argentaria, Wechslerbude, Wechsel- bank, Liv.: meritoria, Wirtshaus, Val. Max., aber meritoriae tabernae, Bordelle, Isid.: tabernam omnibus copiis instruere, Vitr.: tabernam exercere, Vitr.: in tabernam devertere, Gasthof, Wirtshaus, Cic.: concursare circum tabernas, Cic. – III) ein Bogengang im Zirkus (b. Plutarch. θεωρητήριον) für die Bequemlichkeit der Zuschauer, die Schaubude, Cic. Mur. 73. – IV) als nom. propr., Tres Tabernae, eine Ortschaft an der appischen Straße, nahe bei Ulubrä u. dem Forum Appii, Cic. ad Att. 1, 13, 1; 2, 10 extr. u.a. Vulg. act. apost. 28, 15. – / Nbff. a) traberna, Cassiod. in psalm. 14, 1: trabena, Donat. Ter. adelph. 3, 3, 5. – b) tabernum, Gloss. V, 396, 30.

    lateinisch-deutsches > taberna

  • 5 taberna

    taberna, ae, f. (urspr. traberna v. trabs), die Bretterhütte, Bude, I) als Wohnung, pauperum tabernae, Hor. carm. 1, 4, 13; so auch Hor. de art. poët. 229; vgl. Ulp. dig. 50, 16, 183. – II) als Geschäftsort für Kaufleute, Wirte, Handwerker, der Laden, die Werkstätte, tab. libraria, Cic., u. ohne libraria, Hor., Buchladen, Bücherbude: cretaria, vinaria, Varro LL.: carbonaria, Serv.: unguentaria, Varro LL., Sen u.a.: fullonia, Inscr., oder fullonis, Hieron.: coriarii, Hieron.: medicorum tabernae, Hieron.: tonsoris, Hor.: cauponia, Schankbude, ICt.: sutrina, Tac.: argentaria, Wechslerbude, Wechsel- bank, Liv.: meritoria, Wirtshaus, Val. Max., aber meritoriae tabernae, Bordelle, Isid.: tabernam omnibus copiis instruere, Vitr.: tabernam exercere, Vitr.: in tabernam devertere, Gasthof, Wirtshaus, Cic.: concursare circum tabernas, Cic. – III) ein Bogengang im Zirkus (b. Plutarch. θεωρητήριον) für die Bequemlichkeit der Zuschauer, die Schaubude, Cic. Mur. 73. – IV) als nom. propr., Tres Tabernae, eine Ortschaft an der appischen Straße, nahe bei Ulubrä u. dem Forum Appii, Cic. ad Att. 1, 13, 1; 2, 10 extr. u.a. Vulg. act. apost. 28, 15. – Nbff. a) traberna, Cassiod. in psalm. 14, 1: trabena, Donat. Ter. adelph. 3, 3, 5. – b) tabernum, Gloss. V, 396, 30.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > taberna

  • 6 taberna

    ae f. [предпол. из traberna от trabs]
    1) дощатая хижина, лачуга ( paupĕrum tabernae H)
    2) помещение, лавка ( libraria C)
    t. (deversoria) Pl, Cхарчевня ( humĭlis Pt)
    t. tonsōris Hцирюльня
    Tres Tabernae C, Vlgместечко на Via Appia, между Ulubrae и Forum Appii
    3) ( в цирке) балаган или ложа C

    Латинско-русский словарь > taberna

  • 7 taberna

    домик, хижина (1. 183 D. 50, 16); особ. лавка или мастерская (1. 185 eod. 1. 19 § 2 D. 5, 1. 1. 27 § 1 D. 7, 1. 1. 3. 8. 13 § 2. 1. 19 § 2 D. 14, 3. 1. 5 § 16 D. 14, 4. 1. 34 pr. D. 20, 1. Gai. IV. 71);

    tab. argentaria, меняльная лавка (1. 32 D. 18, 1);

    cauponia, трактир (1. 43 pr. D. 23, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > taberna

  • 8 taberna

    , ae f
      лавка, трактир; хижина

    Dictionary Latin-Russian new > taberna

  • 9 casearia taberna

    место, где коптили и берегли сыры (1. 8 § 5 D. 8, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > casearia taberna

  • 10 taberba

        Taberna, tabernae. Cic. Toute petite loge faicte d'ais. Il se prend aussi pour tout logis.
    \
        Diuersoria taberna. Plautus. Hostelerie, Taverne.
    \
        Taberna. Plin. Horat. Boutique et ouvroir.
    \
        Exercere duas tabernas eiusdem negotiationis. Vlpian. Tenir deux boutiques.

    Dictionarium latinogallicum > taberba

  • 11 contubernium

    contubernium, iī, n. (con u. taberna), I) abstr. die Gemeinschaft einer taberna, 1) die Zeltgenossenschaft, Zeltkameradschaft der Soldaten, a) im engern Sinne: erant decani decem militibus propositi, qui nunc caput contubernii (Korporal) vocantur, Veget. mil. 2, 8; vgl. 2, 13. – b) im weitern Sinne: α) vom Zusammenleben mit Soldaten übh., legionum (mit den L.), Tac. ann. 1, 41: militum (mit den S.), Tac. hist. 2, 80. – β) v. nähern Umgang des jungen vornehmen Römers mit dem Prätor (s. contubernālis no. I, b, α), contubernii necessitudo, Cic.: patris contubernio (im militärischen Gefolge des V.) ibidem militare, Sall. – Ironisch, c. muliebris militiae, vom Zusammenleben, vom vertrauten Umgang mit einer Buhlerin, Cic. Verr. 5, 104. – 2) die Wohnungsgemeinschaft, Haus-und Tischfreundschaft u. übh. der nähere Umgang, a) übh., mit Verwandten, Freunden, Schülern usw., arto contubernio intime iunctus, Apul.: primum in matris, deinde Liviae Augustae proaviae suae contubernio mansit, Suet.: ut tot tantisque dotibus villulae nostrae maxima commendatio ex tuo contubernio accedat, Plin. ep.: Metrodorum et Polyaenum magnos viros non schola Epicuri, sed contubernium fecit, Sen. – Übtr.: α) von der Wohnungsgemeinschaft der Tiere mit Menschen, si hominis contubernium passa est (bestia immanis), Sen. de ira 3, 8, 2: u. der Tiere mit Tieren, fortuitum c., Phaedr. 2, 4, 4. – β) im Bilde, v. Abstr., adeo felicitatis et moderationis dividuum contubernium est, so selten wohnen G. u. M. unter einem Dache zusammen, Val. Max.: necesse est assidua sit in tam magno vitiorum contubernio rixa, in einer so großen Gesellschaft von Lastern, Sen. – b) die geschlechtliche Wohnungsgemeinschaft = die wilde Ehe, Zuhälterschaft, das Konkubinat, sowohl des Sklaven mit einer Sklavin (die in Rom allein mögliche Art der Ehe zwischen Sklaven), Col. u.a., als auch (im Ggstz. zu conubium) des Freien mit einer Buhlerin usw., Curt. u.a. (vgl. Mützell Curt. 5, 5 [19], 20): u. = Ehe übh., Ambros. de off. 3, 19, 110. – II) concr. die gemeinschaftliche taberna, 1) das gemeinschaftliche Zelt, deponere in contubernio arma, Caes.: milites progrediuntur contuberniis, Tac.: non capit idem contubernium virum fortem et victum, Sen. – 2) die gemeinschaftliche Wohnung, insbes. eines in wilder Ehe lebenden Sklavenpaares, contubernio servi publici abditus, Tac. hist. 1, 43. – übtr., der Bienen, Plin. 11, 26.

    lateinisch-deutsches > contubernium

  • 12 casearius

    cāsĕārĭus, a, um [caseus] relatif au fromage, de fromage.    - casearia taberna, Dig. 8, 5, 8: fromagerie.
    * * *
    cāsĕārĭus, a, um [caseus] relatif au fromage, de fromage.    - casearia taberna, Dig. 8, 5, 8: fromagerie.
    * * *
        Casearius, Adiectiuum: vt Taberna casearia. Vlpian. Boutique où on vend les formages.

    Dictionarium latinogallicum > casearius

  • 13 contubernium

    contubernium, iī, n. (con u. taberna), I) abstr. die Gemeinschaft einer taberna, 1) die Zeltgenossenschaft, Zeltkameradschaft der Soldaten, a) im engern Sinne: erant decani decem militibus propositi, qui nunc caput contubernii (Korporal) vocantur, Veget. mil. 2, 8; vgl. 2, 13. – b) im weitern Sinne: α) vom Zusammenleben mit Soldaten übh., legionum (mit den L.), Tac. ann. 1, 41: militum (mit den S.), Tac. hist. 2, 80. – β) v. nähern Umgang des jungen vornehmen Römers mit dem Prätor (s. contubernalis no. I, b, α), contubernii necessitudo, Cic.: patris contubernio (im militärischen Gefolge des V.) ibidem militare, Sall. – Ironisch, c. muliebris militiae, vom Zusammenleben, vom vertrauten Umgang mit einer Buhlerin, Cic. Verr. 5, 104. – 2) die Wohnungsgemeinschaft, Haus-und Tischfreundschaft u. übh. der nähere Umgang, a) übh., mit Verwandten, Freunden, Schülern usw., arto contubernio intime iunctus, Apul.: primum in matris, deinde Liviae Augustae proaviae suae contubernio mansit, Suet.: ut tot tantisque dotibus villulae nostrae maxima commendatio ex tuo contubernio accedat, Plin. ep.: Metrodorum et Polyaenum magnos viros non schola Epicuri, sed contubernium fecit, Sen. – Übtr.: α) von der Wohnungsgemeinschaft der Tiere mit Menschen, si hominis contubernium passa est (bestia immanis),
    ————
    Sen. de ira 3, 8, 2: u. der Tiere mit Tieren, fortuitum c., Phaedr. 2, 4, 4. – β) im Bilde, v. Abstr., adeo felicitatis et moderationis dividuum contubernium est, so selten wohnen G. u. M. unter einem Dache zusammen, Val. Max.: necesse est assidua sit in tam magno vitiorum contubernio rixa, in einer so großen Gesellschaft von Lastern, Sen. – b) die geschlechtliche Wohnungsgemeinschaft = die wilde Ehe, Zuhälterschaft, das Konkubinat, sowohl des Sklaven mit einer Sklavin (die in Rom allein mögliche Art der Ehe zwischen Sklaven), Col. u.a., als auch (im Ggstz. zu conubium) des Freien mit einer Buhlerin usw., Curt. u.a. (vgl. Mützell Curt. 5, 5 [19], 20): u. = Ehe übh., Ambros. de off. 3, 19, 110. – II) concr. die gemeinschaftliche taberna, 1) das gemeinschaftliche Zelt, deponere in contubernio arma, Caes.: milites progrediuntur contuberniis, Tac.: non capit idem contubernium virum fortem et victum, Sen. – 2) die gemeinschaftliche Wohnung, insbes. eines in wilder Ehe lebenden Sklavenpaares, contubernio servi publici abditus, Tac. hist. 1, 43. – übtr., der Bienen, Plin. 11, 26.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contubernium

  • 14 deversorium

    dēversōrĭus, a, um ( dīver-, Auct. Her. 4, 51, 64; Sen. Ep. 108, 6; Curt. 7, 2, 22), adj. [2. deversor], belonging to an inn or lodging-place, fit to lodge in:

    taberna,

    a lodging-place, lodging, inn, Plaut. Men. 2, 3, 81; id. Truc. 3, 2, 29; Suet. Ner. 27. In this sense also subst., dēversōrĭum (old form dēvors-), ii, n. (for syn. cf.:

    caupona, hospitium, taberna, popina, ganea),

    Cic. de Sen. 23, 84; id. Fam. 6, 19; id. Att. 4, 12; Liv. 1, 51; 21, 63; Suet. Vit. 7 al.:

    studiorum, non libidinum,

    Cic. Phil. 2, 41:

    officina nequitiae et deversorium flagitiorum omnium,

    id. Rosc. Am. 46, 134.—Also in gen. for taberna:

    monumentorum bustorumque,

    Suet. Ner. 38; Vulg. Luc. 2, 7 al.

    Lewis & Short latin dictionary > deversorium

  • 15 deversorius

    dēversōrĭus, a, um ( dīver-, Auct. Her. 4, 51, 64; Sen. Ep. 108, 6; Curt. 7, 2, 22), adj. [2. deversor], belonging to an inn or lodging-place, fit to lodge in:

    taberna,

    a lodging-place, lodging, inn, Plaut. Men. 2, 3, 81; id. Truc. 3, 2, 29; Suet. Ner. 27. In this sense also subst., dēversōrĭum (old form dēvors-), ii, n. (for syn. cf.:

    caupona, hospitium, taberna, popina, ganea),

    Cic. de Sen. 23, 84; id. Fam. 6, 19; id. Att. 4, 12; Liv. 1, 51; 21, 63; Suet. Vit. 7 al.:

    studiorum, non libidinum,

    Cic. Phil. 2, 41:

    officina nequitiae et deversorium flagitiorum omnium,

    id. Rosc. Am. 46, 134.—Also in gen. for taberna:

    monumentorum bustorumque,

    Suet. Ner. 38; Vulg. Luc. 2, 7 al.

    Lewis & Short latin dictionary > deversorius

  • 16 devorsorium

    dēversōrĭus, a, um ( dīver-, Auct. Her. 4, 51, 64; Sen. Ep. 108, 6; Curt. 7, 2, 22), adj. [2. deversor], belonging to an inn or lodging-place, fit to lodge in:

    taberna,

    a lodging-place, lodging, inn, Plaut. Men. 2, 3, 81; id. Truc. 3, 2, 29; Suet. Ner. 27. In this sense also subst., dēversōrĭum (old form dēvors-), ii, n. (for syn. cf.:

    caupona, hospitium, taberna, popina, ganea),

    Cic. de Sen. 23, 84; id. Fam. 6, 19; id. Att. 4, 12; Liv. 1, 51; 21, 63; Suet. Vit. 7 al.:

    studiorum, non libidinum,

    Cic. Phil. 2, 41:

    officina nequitiae et deversorium flagitiorum omnium,

    id. Rosc. Am. 46, 134.—Also in gen. for taberna:

    monumentorum bustorumque,

    Suet. Ner. 38; Vulg. Luc. 2, 7 al.

    Lewis & Short latin dictionary > devorsorium

  • 17 diversorius

    dēversōrĭus, a, um ( dīver-, Auct. Her. 4, 51, 64; Sen. Ep. 108, 6; Curt. 7, 2, 22), adj. [2. deversor], belonging to an inn or lodging-place, fit to lodge in:

    taberna,

    a lodging-place, lodging, inn, Plaut. Men. 2, 3, 81; id. Truc. 3, 2, 29; Suet. Ner. 27. In this sense also subst., dēversōrĭum (old form dēvors-), ii, n. (for syn. cf.:

    caupona, hospitium, taberna, popina, ganea),

    Cic. de Sen. 23, 84; id. Fam. 6, 19; id. Att. 4, 12; Liv. 1, 51; 21, 63; Suet. Vit. 7 al.:

    studiorum, non libidinum,

    Cic. Phil. 2, 41:

    officina nequitiae et deversorium flagitiorum omnium,

    id. Rosc. Am. 46, 134.—Also in gen. for taberna:

    monumentorum bustorumque,

    Suet. Ner. 38; Vulg. Luc. 2, 7 al.

    Lewis & Short latin dictionary > diversorius

  • 18 tabernarius

    I tabernārius, a, um [ taberna 1. \]
    простецкий, грубый ( blanditiae Ap)
    II tabernārius, ī m. [ taberna 2. \]
    владелец лавки, лавочник C, Ap

    Латинско-русский словарь > tabernarius

  • 19 contubernalis

    contubernālis, is, c. (con u. taberna), der Mitbenutzer derselben taberna, I) der Zeltgenosse, Zeltkamerad, a) im engern Sinne v. Soldaten übh., von denen gew. zehn in einem Zelte unter einem Aufsichtführenden zusammenlagen, Torquatus, meus familiaris et c., Cic.: domi unā eruditi, militiae contubernales, Cic.: milites contubernales appellare, Tac. – b) im weitern Sinne: α) vom jungen vornehmen Römer, der zu seiner eigenen höhern militär. Ausbildung sich einem Prätor (Statthalter) als Begleiter u. Freund anschloß und sich immer in seiner unmittelbaren Nähe befand (vgl. comes no. b, β u. cohors no. II, B, 2, b), c. aut comes magistratus, Suet.: Q. Pompeio pro consule c., Cic.: fuit in Creta postea c. Saturnini, Cic.: filium contubernalem habere perpetuum, Frontin. – Ironisch, contubernales praeclarae, v. Buhlerinnen im Zelte des Antonius, Cael. bei Quint. 4, 2, 123. – dah. β) der Genosse, Gefährte, Schildträger in der höhern Staatsverwaltung, L. ille Torquatus, cum esset meus c. in consulatu, Cic.: alci contubernalem in consulatu fuisse, Cic. – II) der Haus- od. Wohnungsgenosse, Haus- u. Tischfreund u. übh. der fortwährende Gesellschafter, a) übh.: C. Arrius proximus est vicinus (Gutsnachbar); immo ille quidem iam contubernalis, Cic.: municeps tu meus et condiscipulus et ab ineunte aetate c., Plin. ep.: ille meus in urbe, ille in secessu c., Plin. ep.: habuisses non hospitem, sed contubernalem, Cic. – Ironisch, c. Quirini, von Cäsar, dessen Statue im Tempel des Quirinus stand, Cic. ad Att. 13, 28, 3. – b) der geschlechtliche Wohnungsgenosse, die geschlechtliche Wohnungsgenossin, v. als Mann u. Frau in wilder Ehe Zusammenlebenden, bes. von Sklaven u. Sklavinnen, der Zuhälter, die Zuhälterin, Plin. u.a. – scherzh., crucibus contubernales dari, mit dem Kreuze vermählt werden, Plaut. mil. 184. – / Abl. Sing. contubernale, Pompon. com. 73; contubernali, Macr. sat. 2, 4, 29. Gaius dig. 40, 7, 31. § 1. Callistr. dig. 50, 16, 220. § 1.

    lateinisch-deutsches > contubernalis

  • 20 librarius [1]

    1. librārius, a, um (2. liber), zu den Büchern gehörig, I) adi.: scriba, Buchführer, -halter, Varro r. r. 3, 2, 14. Cic. de lege agr. 2, 32 (vgl. no. II, 1, b): doctor od. magister, Schreiblehrer, Elementarlehrer, Schulmeister, *Corp. inscr. Lat. 6, 3413. Porphyr. Hor. ep. 2, 1, 69 (vgl. no. II, 1, d): sciptor, Bücherabschreiber, Hor. de art. poët. 354: taberna, Buchladen, Cic. Phil. 2, 21: atramentum, Schreibtinte, Plin. 27, 52: scalprum, Federmesser, Suet. Vit. 2, 3. – II) subst.: 1) librārius, iī, m., a) der Abschreiber von Büchern u.a. Schriften, Schreiber, Kopist, Cic. ad Att. 12, 40, 1. Liv. 38, 55, 8. Cic. de lege agr. 2, 13: u. der Schreiber, dem man in die Feder diktierte, Sen. contr. 1, 7, 18: Antonii, Geheimschreiber, Vell. 2, 83, 1: libr. ad manum, Corp. inscr. Lat. 6, 9523: scribae et librarii (Notare) regis, Vulg. Esther 8, 9. – b) der Buchführer, -halter, Rechnungsführer, im Staate, Fest p. 333 (a), 21: beim Heere, Veget. mil. 2, 7: horrei (des Magazins bei der Kohorte), Tarrunt. dig. 50, 6, 7 (6): depositorum (der von den Soldaten niedergelegten Gelder), ibid. – c) der Bücherverkäufer, Buchhändler, Sen. de ben. 7, 6, 1. Gell. 5, 4, 1 u.a. Sulp. Sev. dial. 1, 23, 4. – d) (vollst. doctor librarius, s. oben no. I) der Schreiblehrer, Elementarlehrer, Schulmeister, Edict. Diocl. 7, 69. Hieron. epist. 107, 4. Porphyr. Hor. ep. 1, 20, 19. – 2) librā ria, ae, f., a) die Schreiberin, Abschreiberin, superûm, Mart. Cap. 1. § 65: exceptrices et librariae Iovis, Mythogr. Lat. 3, 6, 23. – b) librāria (sc. taberna) ein Buchladen, apud Sigillaria in libraria considere, Gell. 5, 4, 1: in libraria sedere, Gell. 13, 30 (31), 1. – 3) librārium, iī, n., ein Behältnis für Bücher u. andere Schriften, ein Schriftkasten, librarium illud legum vestrarum, Cic. Mil. 33: libraria omnia (ihre ganze Büchersammlung) exurere, Amm. 29, 2, 4.

    lateinisch-deutsches > librarius [1]

См. также в других словарях:

  • Taberna — (lateinisch, Plural tabernae) bezeichnete im antiken Rom ursprünglich einen Schuppen, eine Scheune oder ein aus Brettern errichtetes Gebäude, übertragen auch eine ärmliche Wohnung, hauptsächlich aber sowohl Läden und Werkstätten, als auch… …   Deutsch Wikipedia

  • taberna — (Del lat. taberna). f. Establecimiento público, de carácter popular, donde se sirven y expenden bebidas y, a veces, se sirven comidas. ☛ V. difunto de taberna …   Diccionario de la lengua española

  • Taberna — (lat.), 1) Bude; bes. 2) Bude, Laden der Händler in Rom. Nach den verschiedenen Gegenständen, womit darin gehandelt wurde, gab es Taberna librarĭae, Buchläden, T. vinarĭae, Weinschenken, T. argintarĭae, Wechselbänke, T. caeditĭae, worin mit… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • tabernă — TABÉRNĂ s.f. Prăvălie din vechea Romă. [pl. ne. / < lat. taberna]. Trimis de LauraGellner, 16.10.2005. Sursa: DN …   Dicționar Român

  • taberna — tabèrna ž <G mn ā/ ī> DEFINICIJA pov. u starom Rimu naziv za dućan ETIMOLOGIJA lat. taberna: koliba, daščara, krčma, usp. taverna …   Hrvatski jezični portal

  • taberna — sustantivo femenino 1. Establecimiento popular donde se venden y sirven bebidas y a veces también comidas: Siempre echamos una partida de cartas en la taberna. Sinónimo: tasca …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Taberna — (lat.), Bude; Kaufladen; daher Taberne, Schenke, Weinhaus …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Taberna — Taberna, lat., Bude, Laden, Schenke …   Herders Conversations-Lexikon

  • taberna — |é| s. f. 1. Loja onde se vende vinho a retalho. = BODEGA 2. Loja modesta de comes e bebes. = TASCA 3.  [Figurado] Casa imunda, desordenada …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Taberna — Succession de tabernae dans la via Biberatica au marchés de Trajan …   Wikipédia en Français

  • TABERNA — I. TABERNA oppid. Germaniae secundae triplex, Unum in Alsatia inferiori Zabern, simpliciter, vel Elsaszabern incolis, amplum, alias munitum, cum arce valida, nunc disiecta. Baudrand. de novo instauratur, A. C. 1675. Ad amnem Sorr, 4. leucis ab… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»